IncenDiario🔥

  Hai xa quen, á vista das nosas reflexións e avisos sobre emerxencia civil por incendios, anda dicindo que non hai que alimentar o alarmismo nin deixarse dominar polo histerismo. Xa temos falado nalgunha destas entradas da práctica política da “patada a seguir”, como se fai no rugby. Consiste en botar terra sobre a memoria recente, ocultar a realidade e gañar tempo despois de desastres con clara responsabilidade política, como se non tivese pasado nada. No PP son especialistas na “patada a seguir”. Pois só vamos colocar aquí uns enlaces a noticias que recollen catro dos sucesos máis graves en relación coa emerxencia civil por incendios. E acompañarémolos coas tráxicas imaxes de como apareceron os coches onde trataban de fuxir do lume algunhas das vítimas do incendio de Pedrógao Grande. Volveremos aí por primavera sobre este tema, para analizar en detalle que tan fácil é que se produzan estas desgrazas. O primeiro enlace é a unhas declaracións dun familiar de tres das vítimas d...

  “Aqueles que queren cantar sempre encontran unha canción” Proverbio sueco “O que as leis non prohiben, pode prohibilo a honestidade” Séneca Se hoxe fosen eleccións no País Valencià, PP e Vox, responsábeis da pronta, profesional e exemplar atención da emerxencia da DANA, probabelmente tocarían o seu mínimo electoral. Os méritos para ese previsíbel desastre non só os gañaron coa atención prestada desde o momento no que se desencadeou a emerxencia. Desde o día no que conxuntamente gañaron as eleccións, estes dous partidos fixeron méritos para o seu descrédito. Alardeando de pór fin a “chiringuitos”, cargáronse a axencia autonómica de atención ás emerxencias, e despois non sabían nin emitir unha alerta á poboación por telefonía móbil. No caso dos lumes, o PP, e especialmente o Club do Tangaraño, tamén coñecido como PPdeG, leva anos desprezando a política preventiva, a diversificación forestal produtiva, a vocación   multifuncional do monte e a aplicación de políticas tra...

  O recente incendio que se declarou no monte cuberto a eucaliptos que arrodea a urbanización Río Covo, en Cervo (Lugo), obrigou a evacuar a 48 persoas a noite do 4 para o 5 deste mes de novembro. Un lume en novembro que tardou case 24 horas en ser controlado. Apenas 20 hectáreas. Non queremos imaxinar o que o tal incendio tería devorado de se ter producido apenas un mes antes. Ese lume tamén fai retornar a escena imaxinada do rescate dos cinco brigadistas na “fábrica da luz” de Rexa, Barreiros. Así podería presentarse unha noite calquera de verán unha vila como Viveiro.. E lembramos entón o que pasou na Caridade, ou en San Vicente de Leira, ou en Roblido. Estes sucesos poden acontecer mañán en muitas outras aldeas do país así que se dean as condicións meteorolóxicas propicias. Son inevitábeis estas preguntas. Como e onde se acumula o combustible? E nas actuais circunstancias, como se propaga o lume? Está preparado o Servizo de Prevención e Defensa Contra Incendios, a Garda Civil, ...

  Noutras entradas temos comentado que existen numerosas comarcas do país nas que a enorme acumulación de combustíbel herbáceo e leñoso, en forma de mato de toxo ou uces ou de arborizado con grande capacidade de propagación pola súa específica composición - ácidos, alcóois, terpenos, fenois..-, converte extensas áreas en potenciais escenarios de grandes dramas humanos pola aparición e desenvolvemento imparábel de voraces megaincendios. Xa non é só un problema de índole ecolóxico, económico ou social. Agora é unha cuestión de emerxencia civil, de enfrontar unha enorme, variada e complexa problemática revestida pola razón de peso máis importante: a supervivencia . Ninguén quere que a contorna onde naceu e medrou, convertida nunha grande pira disposta a arder, se transforme no seu forno crematorio en vida. E iso é o que parece ignorar o Presidente Neumático cando fala, sen parecer ser consciente da lixeireza das súas palabras, na necesidade de organizar unha “fundación público-privada...